Hörmulegar eru þessar lýsingar. Halda mætti að besefinn á stórum hluta íslenskra karla sé alltaf úti að kíkja eða fastur í rennilásnum. Þeir eru gramsandi á hvaða konu sem er, en helst ekki sinni fallegu eiginkonu.
Ég hafði aldrei ímyndað mér að stjórnmál gætu gert karla svona óskaplega graða og vitstola og að greðjan væri aladrifkrafturinn í pólitík. Getur hugsast að einhverjar konur hafi hagað sér á sama hátt? T.d. ráðherrar sem héldu framhjá á fundum erlendis? Varla.
Þetta vandamál er auðvitað ekki aðeins til á Íslandi, sem vitaskuld afsakar ekki nokkurn skapaðan hlut. Karlar hafa alltað notað kyn sitt og fallþunga til að halda konum niðri.
Ekki eru þetta eintómir órar í konunum? - fjandakornið nei!
Dagpeningarnir á vinnufundum hins opinbera virðast fara í drykkju, kynsvall og alls kynsofbeldi. Maður hugsar með hryllingi til þeirra kvenna sem létu undan hinu opinberu kynæði.
Orð eins og drekka, fullur, brjóst og klof virðist vera það sem konurnar sem skrifa minningar sínar úr stjórnsýslu muna best frá fundum og starfi sínu.
Er nema von að allt hafi farið á hausinn á Íslandi? Stjórnlaus typpi eru ekki vænleg til árangurs.
Lausnin er Alþingislásinn, sjá ofar. Hann fæst aðeins í small og extra-small, sem smellpassar á íslenska stjórnmálamenn, forstjóra, yfirmenn og aðrar karlrembur. Setjið Lilla undir lás og slá.