Morgunblaðið hefur í þessari viku sagt frá meintum, ónafngreindum fórnarlömbum séra Georges og Fräulein Müller í Landakoti. Segjast fórnarlömbin ekki hafa fengið nægar bætur frá kirkju sinni. Lýsingar á meintum glæpum látinna starfskrafta kirkjunnar er allar safaríkari og klámkenndari en þær lýsingar sem koma fram í skýrslu rannsóknarnefndar kaþólsku kirkjunnar. Þó svo að rannsóknarnefndin hafi ekki geta fengið staðfestingar hjá vitnum, sem sum fórnarlömbin nefndu til sögunnar, þá er Morgunblaðið t.d. með lýsingu á því að gæslukona ein í Riftúni hafi ekkert aðhafst þegar drengir voru valdir úr með valdi til að eyða nóttinni naktir í koju með sr. George.
Það er skrítið að enginn muni eftir þessu nema þolandi sjálfur. "Gæslukonan", sem blaðakona Morgunblaðsins nefnir til sögunnar, var algjörlega á ábyrgð hennar, því fórnalambið mun hafa sagt blaðakonunni að þetta hafi verið nunna og að hún héti "Nelly". Blaðamaðurinn umritaði því agnarlítið staðreyndir, sem er náttúrulega vítavert athæfi. Blaðakonan viðurkenndi svo að þarna væri um nunnuna Nellie McLaughlin að ræða. Nellie þessi er í dag þekkt og virt nunna á Írlandi. Rannsóknarnefndin hafði samband við hana og kannaðist hún ekki við þá hræðilegu atburði sem áttu að hafa gerst þegar hún vann á Íslandi.
Mikið virðist líka hafa gerst í Riftúni frá þeim árum að ég var þar (1969-70) og fram til þess að einn drengur var færður séra George "að fórn" á nóttu hverri, þar sem drengurinn sængaði nakinn með prestinum og var misnotaður. Sá sem því lýsir nú fyrir trúgjörnum lesendum Morgunblaðsins segir að hann hafi verið færður til "koju" séra Georges. 8-9 árum áður en þetta fórnarlamb segist hafa verið í Riftúni, svaf George ekki í koju. Hann svaf alls ekki í svefnfskálanum, heldur í íbúðarhúsinu í Riftúni, tugum metra frá svefnskálanum.
Heldur nokkur heilvita maður á Íslandi að aðrir drengir á aldrinum 6-13 ára í Riftúni hafi ekkert tekið eftir slíkum aðförum og hafi ekkert gert þegar leikfélagar þeirra voru teymdir óviljugir í bólið til séra Georges? Þögnin hentar ykkur nú!
Ef ég hefði orðið vitni að slíkum aðförum að öðru barni, hefði ég umsvifalaust sagt foreldrum mínum frá því. En ekkert slíkt átti sér stað í Riftúni.
Myndin sýnir börn að leik í Riftúni árið 1969. Ljósmyndari er Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson og ég tók einnig þær myndir sem þið sjáið hér neðar. Þarna má sjá Henning Busk, sem í dag er hjartalæknir í Magdeburg, dreng sem hét Klemenz, sem ég veit ekki hvar er niður kominn í dag, einnig Eirík son Gunnars Friðrikssonar sápuframleiðanda, en Eiríkur er í dag kennari í Walddorfskólanum. Einnig má sjá Helga Kárason, sem í dag er mikill trúmaður og Ísraelsvinur. Maður man ekkert eftir nöfnum á stelpum frá þessum árum enda ekki kominn með áhuga fyrir slíkum verum þá. Þarna sést einnig í bakið á systursyni Müller sem er í hvítum sokkum. Drengurinn var haldinn kvalarlosta. Tvær stúlknanna eru hærri en hinar og eru það ugglaust systur sem áttu franska móður og bjuggu lengi á Ægisíðu í íbúð sem áður hafði tilheyrt foreldrum mínum. Ætli nokkuð af þessu fólki hafi annað en góðar minningar úr Riftúni? Gaman væri að fá viðbrögð.
Ætli Marc (eða Marco), sem kom ofan af Velli, það er Herstöðinni (fremst), eða Bjarni Ben Bjarnason bróðir Ricós og Jossís (fyrir miðju) eða þessi ljóshærði aftast, hafi orðið fyrir barðinu á vonda tvíeykinu í Riftúni? Ég efa það. Þeir hefðu nú bara barið hjúin.
Hundurinn á Þóroddsstöðum er ekki til frásagnar lengur, en hann, hænsnin og gæsirnar á nágrannbænum lifðu vel af matarúrgöngum frá Riftúni yfir sumarmánuðina. Við krakkarnir fórum með úrgangana í brúsa, nema þegar við vorum sett í bann af Müller. Hún setti í sífellu slík "schtröff" á börn fyrir minnstu sakir.
Eitthvað verulega kínkí er í gangi þarna, ef trúa má þeim sem vita allt um kirkjuóeðli. Bak við dyrnar á bak við stúlkurnar uppi á stólunum var altari kapellunnar/leiksalarins í syndaselinu Riftúni. Við hliðina á altarinu var herbergi Müller, og ef trúa á öllum þeim sögum sem nú teljast til sannleika á Íslandi hefur hún "fornikerað" þar með séra George, þegar hann var ekki að misnota börnin sem hún færði honum úr svefnskálanum.
Klemenz með hænu. Klemenz var ættingi systur Klementíu, sem einnig starfaði í Riftúni. Hún húðskammaði eitt sinn Muller fyrir mína hönd.
Blaðamaður Morgunblaðsins upplýsir, að rannsóknarnefndin sem lauk störfum árið 2011 hefði haft samband við manninn að fyrra bragði árið 2011. Blaðamaðurinn hefur svo skýrt það út fyrir mér, því það undraði mig hvernig rannsóknarnefndin gat fengið slíkar upplýsingar, ef þær höfðu ekki komið fram í fjölmiðlum eða í erindi frá fórnarlambinu sjálfu. Una Sighvatsdóttir blaðamaður skrifar: " Kveikjan var, eftir því sem ég best veit, sú að annar maður sem rannsóknarnefndin ræddi við nefndi nafn míns viðmælanda og taldi sig vita að hann hefði fengið sömu meðferð. Rannsóknarnefndin hefur líklega viljað fá staðfest hvort það væri rétt." Þetta hljómar mjög undarlega, þar sem í skýrslu nefndarinnar kemur eftirfarandi fram í lýsingu á máli þessa tiltekna fórnarlambs:
"Jafnframt kom þó fram að viðkomandi væri að mestu leyti að segja rannsóknarnefndinni frá í fyrsta sinn." (sjá bls. 73).
Þetta verður að skýra ásamt mörgu öðru ósamræmi á milli skýrslunnar og þess sem fórnarlömbin tjá sig um á safaríkan hátt í fjölmiðlum nú þegar þau fá ekki þá peninga sem þau bjuggust við. Ég stend fast á þeirri skoðun minni, að nefndin hafi ekki verið starfi sínu vaxinn. Hún talaði við biskup (Gijsen, sem nú er látinn) sem sannað hefur verið á að átti til undarlega hegðun gagnvart ungum drengjum í hans vörslu, en ekki var reynt að rannsaka fortíð séra Georges í Hollandi, sem er flekklaus. En Gijsen var notaður sem "karketervitni" fyrir séra George!
Lesið meira um málið í síðustu færslu, þar sem ég er með kafla úr bréfum mínum frá Riftúni 1969-70.